Ülkemizin politik yaşamındaki gelişmelere baktığımda her geçen gün umudum artıyor; Walter Benjamin’in dediği gibi, umut bize umutsuzların hatırına bahşedilir ve içinde tarihin dönüşüm eğiliminin, kurtuluşun tohumlarını taşır. Kimilerinin tıkanma, açmaz gördüğü yerlerde, ben bugün bu tohumları seziyorum. Sanıyorum bu umut sıradan bir içeriğin sezgisi değil, bizi toplam tarihsel süreçle bağlantılandıran ayrıntılı bir kavrayış. Elbette tarihin dönüşüm eğiliminin bugünlerin somut bağlamında nasıl bir sonuç getireceğini ancak olayın sonrasında, tarihsel artçı etkileriyle anlayabileceğiz. Aynı şekilde süreçte bizlerin yaptıklarının/yapmadıklarının rolünü de.
Bu satırları yazdıktan sonra bu sabah sosyal medya da gördüğüm bir video aklıma geldi. Dün Bayrampaşa Belediye Meclisinde başkanvekili için yapılan seçimde oylar art arda pata çıkınca kura çekilişine gidiliyor; bıçkın bir bar fedaisini andıran AKP adayı uzun uzun, aşırı bir ihtimamla kendi adı yazılı kağıdı katlıyor. Ardından çekiliş yapılıyor – CHP’li adayın adı çıkınca CHP’liler sevinç gösterileri yaparken iktidarın adayı yıkarcasına kürsüyü yumruklamaya başlıyor. Sanki genel durumun yereldeki küçük bir zuhur edişiydi.